Ja, je leest het goed: ik heb ontslag genomen. Waarom vertel ik misschien een keer in een andere blog, maar het voelt goed. Bovendien blik ik nu liever vooruit dan terug. Als een echte optimist.
Ik ging er al langer mee naar bed en stond er gegarandeerd de volgende ochtend weer mee op. Eindeloos gesproken en gelezen over ontslag nemen (lang leve het bibliotheekabonnement en neemontslag.nl) en het ondernemerschap (mijn stiekeme droom), maar nergens heb ik een persoonlijk advies gevonden.
Ik zocht wanhopig naar een zinnetje als “Michael, begin er toch niet aan” of “Waar wacht je nog op, Michael?”, maar het enige wat ik vond waren meer vragen, zonder antwoorden.
En toen was het moment…
Het viel dus niet mee om de knoop door te hakken. Laat ik nu niet al mijn collega’s in de steek? Loop ik weg als het ‘even’ niet meer bevalt? Moet ik mijn financiële zekerheid wel opgeven? En is mijn droom wel haalbaar?
Windkracht twaalf in mijn hoofd, terwijl ik stiekem wist dat die storm maar op één manier zou gaan liggen: naar mijn gevoel luisteren, mijn hart volgen en ontslag indienen.
Na lang wikken, wegen, twijfelen en heroverwegen ben ik toch met lood in mijn schoenen en een steen in mijn maag naar de baas gegaan. Een prettig gesprek volgde gelukkig, vol begrip en instemmend knikken.
De opluchting
Hoe het nu voelt? Als een enorme opluchting. Ja, ontslag nemen zonder dat je een alternatief hebt is een sprong in het diepe zonder te weten waar de bodem is. Een onverharde weg inslaan met een onbekende bestemming. Het enige wat ik weet is dat het een eenrichtingsweg is en dat ik niet terug kan. En wil, trouwens.
Maar daar maak ik me geen zorgen over: ik heb voldoende kennis, kwaliteiten en ervaring om goed terecht te komen. Waar precies is nog de vraag, al heb ik daar in mijn hoofd al wel een vaag idee van. Ik ben er immers al heel lang mee bezig in dat hoofd. De komende tijd ga ik dat vage idee helder krijgen, en daar heb ik zin in!
En nu? 30 dagen bloggen
Wat ik nu ga doen? Mijn lang gekoesterde wens in vervulling laten gaan: voor mijzelf beginnen. Als zelfstandige, freelancer, zzp’er of hoe je het beestje ook wilt noemen. Met als eerste stap een zoektocht naar wat ik wil en hoe ik dat ga bereiken. Een nieuwe reis waarvan ik niet weet waar hij eindigt.
En op die reis neem ik je graag mee. Daarom ga ik de komende dertig dagen elke dag vertellen hoe ik mijn droom vorm ga geven. Omdat ik van lijstjes en uitdagingen houd, doe ik dat met een 30 days challenge. Een beetje zoals 30-dagen-sportuitdagingen, maar dan zonder sport dus. Dat vergroot meteen de kans dat ik deze challenge wél haal.
Reis je mee?
Wil je mijn reisgezelschap zijn, reistips geven of mijn reis op een afstandje volgen? Tof, samen reizen is leuker dan alleen! Meld je dan vooral hieronder aan als reisgezelschap of laat een bericht achter. Ik heb er zin in, laten we gaan!
Hi Michael, wat een stoer besluit! Natuurlijk hoop ik dat het je iets moois gaat brengen! Dat je je creativiteit weer volop kunt gebruiken en dat je blij wordt van deze nieuwe richting. Ik wens je heeel veel succes en lees graag mee 🤗
Dank je, Monique! Ik ben ervan overtuigd dat het mij iets moois gaat brengen 🙂 . Ik ga je op de ‘leeslijst’ zetten, bedankt voor je interesse!
Wij kennen elkaar helemaal niet, ja een tweetje over en weer. Maar ik volg je heel graag op de 30 dagen reis…en daarna wie weet ook. Het is een moedig maar ook zo’n mooi besluit. Ik deed het ook…nou ja met een UWV omweg. Drie jaar geleden…..mij krijg je niet meer in een keurslijf bij de baas 🙂 Succes!!
Ik ben blij om te horen dat ook jij blij bent met je keuze voor het zelfstandigenbestaan. Misschien met een omweg, en misschien deels noodgedwongen, maar dat maakt niets uit. Je hebt je plek gevonden en bent blij met wat je doet (daar lijkt het in ieder geval op), en dat is het belangrijkste!
Tof Mike, stoere zet! Ik volg je graag! Succes!
Leuk Nadie, en bedankt voor je succeswensen :-D!
Dag buurman! Goede reis en ik ben benieuwd naar je avonturen.
Ha buuf! Dank je wel, en leuk dat je mijn reisgezelschap wilt zijn ;-).