Gênant netwerken op noren

Netwerken is zeg maar niet echt mijn ding. Hangen aan een statafel en semigeïnteresseerd luisteren naar mensen die eigenlijk al genoeg hebben aan zichzelf als luisterend publiek. Toch is netwerken belangrijk. En als het dan net even anders kan, bijvoorbeeld op ijs, dan dan ben ik erbij!

Net’anders’werken

Netwerken, daar heb ik niets mee. Ik ben op papier gewoon sterker dan op een netwerkborrel. En toen werd er een ‘netwerkborrelschaatsclinic’ georganiseerd tot Station 88. Tof, was mijn eerste gedachte. 

Ik sportief aangelegd (ergens, geloof het of niet), en heb in een ver verleden geschaatst op ijshockeyschaatsen. Kon ik mooi indruk maken op anderen door te schaatsen in plaats van te praten. Ja, dat leek me wel wat.

Naïeve zelfoverschatting

Daarom meldde ik me vol enthousiasme, naïviteit en zelfoverschatting aan. Maar toen dan de clinic met rasse schreden dichterbij komt, begin ik toch terug te krabbelen. Ajax moest voetballen, ik heb een zwakke knie en ‘je moet geen dingen doen waar je geen zin in hebt’.

Toch ging ik, want niet komen kostte 50 euro, en daar ben ik dan toch te Hollands voor ingesteld. Bovendien moet je je grenzen verleggen, zeker als ondernemer. Dus vertrok ik met frisse tegenwind (op de fiets ja) en -zin naar de ijsbaan.

Op glad ijs

Het voelt wel als jezelf belachelijk maken: lekker sportief op een ijsbaan. In mijn spijkerbroek en mijn jas met een gat erin. Al heb ik dat laatste vaak niet door, want het zich aan de achterkant. Maar de grootste verrassing kwam nog: ik ging schaatsen op noren, en niet op ijshockeyschaatsen.

Daar ging dus mijn kans om al schaatsend indruk te maken, ik begaf me nu echt op glad ijs. Bedenk daarbij ook nog een vreemde, onnatuurlijke schaatshouding (“knieën naar voren, bekken kantelen, voorover buigen”), en dan weet je het wel. Ik voelde me de kneus op het ijs, het ongemak voorbij.

Mooi praten achteraf

Maar het kon nóg erger: er werden foto’s gemaakt door te toeschouwers (fans, ja!) en ik zag mezelf al gevouwen in de reclameborden op de sociale media eindigen. Toch was mijn coach vol complimenten, alsof ik het al jaren deed. Mocht mijn freelance avontuur dus mislukken, dan kan ik altijd nog gaan schaatsen.

Met die complimenten op zak ging ik toch een stuk zelfverzekerder naar de borrel. En dat vond ik als netwerkborrel-o-foob zowaar een leuke ervaring, zelfs alcoholvrij (het blijft toch werken). En zo werd ik toch nog enthousiast! Het bleef trouwens nog lang onrustig: 

Netwerken, je leert het (n)ooit

Het werkt dus, dat netwerken: ik heb leuke, ondernemende mensen leren kennen. Én ik heb mijn talent leren kennen! Met opgeheven hoofd ging ik dus weer naar huis. En terwijl ik mijn fiets van het slot haal en merk ik dat ik wéér tegenwind heb. Waarom draait de wind altijd?

Maar ik bedacht nog iets veel belangrijkers: mijn visitekaartjes. Shit, weer vergeten… En ze zijn zo mooi…

Nee, netwerken kan ik dus nog steeds niet (maar schaatsen des te beter). Lees je dit dus en wil je alsnog een mooi visitekaartje, laat het even weten! Ik kom hem graag nog brengen!

duurzaam visitekaartje

Ook in 5 stappen zichtbaar duurzaam ondernemen?

Gratis gids

Duurzaam ondernemen doe je niet ‘zomaar’. Wil je het volhouden, dan moet je er serieus werk van maken. Én het laten zien!

Het gratis 5-stappenplan helpt je om blijvend en zichtbaar duurzaam te ondernemen. Zo zorg je met blijvend verantwoord ondernemen voor een toekomstbestendig bedrijf, met respect voor mens, dier en milieu.

2 gedachten over “Gênant netwerken op noren”

    1. Ik ben blij voor je dat je het vooral voor je ziet, en niet voelt, Ron ;-). Dat laatste lijkt me toch een stuk minder prettig!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.